Na biurko Prezydenta trafiła ustawa nowelizująca Kodeks postępowania cywilnego, mająca na celu m.in. uwzględnienie w przepisach krajowych treści wyroku Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej z dnia 27 marca 2019 r. (sygnatura: C-545/17).
Projekt ustawy przewiduje nowelizację art. 165 § 2 k.p.c., który reguluje skutki, jakie dla zachowania terminów przewidzianych w procedurze cywilnej wywołuje oddanie pisma procesowego (w tym również pozwu) w polskiej placówce pocztowej. Do tej pory, aby zachować na przykład czternastodniowy termin na wniesienie sprzeciwu od nakazu zapłaty pismo to można było złożyć bezpośrednio w budynku sądu lub, w zakreślonym terminie, nadać je przesyłką poleconą „w polskiej placówce pocztowej operatora wyznaczonego w rozumieniu ustawy z dnia 23 listopada 2012 r. – Prawo pocztowe lub w placówce operatora świadczącego pocztowe usługi powszechne w innym państwie członkowskim Unii Europejskiej”.
Taka konstrukcja przepisu powoduje, że dla zachowania terminu przesyłkę zawierającą sprzeciw można złożyć wyłącznie w placówce Poczty Polskiej (a nie jakiegokolwiek innego operatora pocztowego). I taki właśnie skutek, zgodnie z powołanym wyżej orzeczeniem Trybunału Sprawiedliwości, nie może być uznany za zgodny z prawem Unii Europejskiej.
Zgodnie z treścią ww. wyroku:
„Artykuł 7 ust. 1 zdanie pierwsze w związku z art. 8 dyrektywy 97/67/WE Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 15 grudnia 1997 r. w sprawie wspólnych zasad rozwoju rynku wewnętrznego usług pocztowych Wspólnoty oraz poprawy jakości usług, zmienionej dyrektywą Parlamentu Europejskiego i Rady 2008/6/WE z dnia 20 lutego 2008 r., (Dz. Urz. UE.L z 1998 r., Nr 15, s. 14) należy interpretować w ten sposób, że sprzeciwia się on przepisowi prawa krajowego, który uznaje za równoznaczne z wniesieniem pisma procesowego do danego sądu jedynie złożenie takiego pisma w placówce pocztowej jednego operatora wyznaczonego do świadczenia usługi powszechnej, i to bez obiektywnego uzasadnienia opartego na względach porządku publicznego lub bezpieczeństwa publicznego.”
W związku z powyższym w maju br. do sejmu wpłynął rządowy projekt ustawy zmieniającej art. 165 § 2 k.p.c. poprzez rozszerzenie kręgu podmiotów, w których nadanie przesyłki poleconej powoduje skuteczne wniesienie pisma procesowego. Nowe brzmienie ww. przepisu powoduje, że sprzeciw od nakazu zapłaty będziemy mogli nadać przesyłką poleconą nie tylko w placówce Poczty Polskiej, ale w placówce każdego operatora pocztowego w rozumieniu ustawy – Prawo pocztowe.
Przedmiotowy projekt ustawy przewiduje również inne zmiany:
Zmodyfikowano terminy na wniesienie środka zaskarżenia od nakazu zapłaty i tak terminy ten będą wynosiły:
– dwa tygodnie od dnia doręczenia nakazu w przypadku nakazu zapłaty wydanego w postępowaniu upominawczym, gdy doręczenie nakazu pozwanemu ma mieć miejsce w kraju;
– miesiąc od dnia doręczenia nakazu w przypadku nakazu zapłaty wydanego w postępowaniu upominawczym, gdy doręczenie nakazu pozwanemu ma mieć miejsce poza granicami kraju na terytorium Unii Europejskiej;
– miesiąc od dnia doręczenia nakazu w przypadku nakazu zapłaty wydanego w postępowaniu nakazowym, gdy doręczenie nakazu pozwanemu ma mieć miejsce na terytorium Unii Europejskiej;
– trzy miesiące od dnia doręczenia nakazu, w przypadku gdy doręczenie nakazu ma mieć miejsce poza terytorium Unii Europejskiej.
Wprowadzono opłatę maksymalną w przypadku wniesienia przez konsumenta zarzutów od nakazu zapłaty wydanego w postępowaniu nakazowym w wysokości 750 zł.
Ustawa nakłada również na powoda wnoszącego o wydanie nakazu zapłaty w postępowaniu nakazowym następujące nowe obowiązki:
– w przypadku przejścia na powoda praw z weksla lub czeku, do wydania nakazu niezbędne jest również przedstawienie dokumentów uzasadniających roszczenie, o ile przejście tych praw na powoda nie wynika bezpośrednio z weksla lub czeku;
– w przypadku przejścia na powoda praw z weksla lub czeku, do wydania nakazu niezbędne jest również przedstawienie dokumentów uzasadniających roszczenie, o ile przejście tych praw na powoda nie wynika bezpośrednio z weksla lub czeku, a w przypadku nieprzedstawienia wraz z pozwem umowy, z której wynika roszczenie zabezpieczone wekslem, wraz z deklaracją wekslową i załącznikami, w treści pozwu skierowanego przeciwko osobie fizycznej zamieszcza się oświadczenie o tym, czy roszczenie dochodzone pozwem powstało w związku z umową zawartą z konsumentem. Jeżeli w wyniku złej woli lub nienależytej staranności oświadczenie będzie niezgodne z prawdą, sąd (oraz referendarz sądowy) będzie mógł nałożyć grzywnę do wysokości 3 tys. zł na powoda, jego przedstawiciela ustawowego lub pełnomocnika, który oświadczenie złożył.
Ustawa nie została jeszcze podpisana i wejdzie w życie po upływie 14 dni od dnia ogłoszenia jej w Dzienniku Ustaw.
Fotografia objęta jest wolną licencją i pochodzi z serwisu Unsplash